2 ژانویه 2012 -
شعر, نوشته ها
بدون دیدگاه


کازی موتوی مهربان*
به صلیبی کوتاه
جلجتا را نشانه می رویم
آه
به آه
و تیرگی آسمان
نگاه تماشائیان را
آلوده می کند
خاموش می گذرم
بر آیه های زمینی
و نا قوس صداها
که آونگ می شود
این ذهن خسته را
دوزخ
که چنین چشم می درد
و کازی موتوی مهربان
رگ های مرا تازه می کند
*کازی موتو : شخصیت گوژپشت ( ناقوس بان کلیسا )