9 ژانویه 2012 -
شعر, نوشته ها
بدون دیدگاه


خاورمیانه۱
از خاورمیانه
به افقی خاموش
دست هایی
به سوی پنجره می آیند
و خطوط جهان
که سطر سطر
همه ی نگاه ها را
جاری می کند
فرصت دیدارمان
ستاره ها که رسیدند
میدان
یا خطوط خاموش چشم های مان
نسیم
بر دهان مان می وزد