16 ژوئن 2016 - شعر    بدون دیدگاه

نشان

جایی میان این همه قافیه/ گم

نتی که ورد زبان شد

 

با رود شد

در چشم ماهی سرگردان

و فرود خطوط موازی

بر ایستگاه کلمات

 

عبور به ناگاه

در رد بوسه های سرخ

نشانه بود

نشان به نشانه

در لحظه های بی قرار

از قرار انتظار

در گام ها

 

و از سکوت به ناگاه

حضور صدا

به نشانه

 

ارسال دیدگاه