6 جولای 2020 - شعر    بدون دیدگاه

به وقت حضور

گل می ‎دهی به وقت پاییز

معجزه ‎ی شکفتن

در ساعت حرمان

و به وقت نومیدی

فروتنی نگاهت

بر کلماتم

جاری می‎ شود

 

در آن سوی افق هم

بنفشه‎ ی آوازت

لحظه‎ ها را

احضار می ‎کند

و انگشتانم

صراحت بی ‎لهجه‎ ی عشق می ‎شود

 

دریا

در آینه ‎ی رفتارت

دل از موج می‎ کند

 

ارسال دیدگاه