لبخندها را

زیر پوست می دوانیم

و با قاب شکسته تر از تصویر

در کوچه سرک می کشیم

لب های خمیده بر سکوت و

زانوهایی

که بر زاری ها

چمباتمه بستند

چیزی در چار جانب

غیبت دست ها را

بر حنجره ها

زاویه می بندد