‏در دوردست تنهایی

تبعید گشته‌ایم

با درد بی‌گناهی‌مان

گویی که شوق آمدن کسی

تنها در ازدحام خیال بود

شب است و

سخاوت شبانه‌ی رویاها

بر حجم قیرین خاموشی