22 دسامبر 2011 - شعر, نوشته ها    بدون دیدگاه

ناخدا

نگاهت را می گیری
و پشت نت های سکوت
پنهان می شوی

این همه ترانه را
با کدام موج
به دریا زنم

دریغا دریغ
این ناخدای بی بادبان

ارسال دیدگاه