بگذار گوشه ی دنج گلویت

مامن آوازهای من باشد

و رگ های ملتهبم

جایی برای نفس هایت

می خواهم شب ها

به جای ماه

به چشم های تو بنگرم

و بر مدار سرد جهان بنشانم

دست های تو را

چنان که پاییز

در آبان

اشک های سرزمین مرا

دوره می کند