از تازیانه‌ات

روی دهانم

شیارهای عمیقی

مانده است و

خاطره‌هایی

در تنگجای این کلمات

شب

با سایه‌های قدم‌هاتان

آشفته می‌کند

 امید هزاران ترانه را

تا حرف‌های تازه

شاخه به شاخه

در عطر باد

رویای سبز لبان ما شود

شکل سحر را

در شمایل ستاره‌ها

فتح می‌کنیم

و فتح

استعاره‌ی پچپچه‌ی آبان